Masakazu Ishiguro

NIEBO I PIEKŁO Ta manga próbuje udawać mangi Katsuhiro Ōtomo i to się czuje od samego właściwie początku. Widać tu też inne naleciałości i tym podobne rzeczy, ot choćby z Junjim Ito też to pewne związki ma, więc… Sami wiecie. Nie zmienia to jednak faktu, że ciekawie jest, że jest dobrze i całkiem fajnie, z klimatem, z nastrojem. Więc kogo ciekawi i te tematy lubi, śmiało może sięgnąć. Niby już to znamy, ale nadal na poziomie wypada to wszystko, a graficznie, mimo widocznej na każdym kroku prostoty, naprawdę coś w sobie ma. Akcja dzieje się na dwóch polach. Zaczyna się w szkole, właściwie swoistym ośrodku, gdzie bohaterowie żyją, uczą się i w zasadzie nie zadają pytań na temat tego miejsca i co kryje się za murem. Dla nich to właśnie ta placówka jest całym światem. Ale pewnego dnia w trakcie testów jednej z chłopców widzi pytanie, którego na teście być nie powinno – i nie ma – ale które zaczyna rodzić w nim wątpliwości co do tego, jak naprawdę wygląda świat. Do tego koleżanka, która ewidentnie przejawia moce parapsychiczne, wie, że coś jest za murem i że są ludzie – wyglądający na dodatek jak oni – którzy już tu zmierzają… No i rzeczywiście. Akcja przeskakuje do zrujnowanego Tokio, poprzez gruzy którego wędrują Maru i Kiruk. Ta dwójka chce dotrzeć do Nieba, którym ewidentnie jest placówka, a jednocześnie przetrwać w Piekle, jakim stał się zrujnowany świat. Ale co takiego się wydarzyło, że wszystko wygląda tak, jak wygląda? No i przede wszystkim dokąd to może doprowadzić ich wszystkich? https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2024/03/zudne-niebo-1-masakazu-ishiguro.html